У Гальшанскай сярэдняй школе прайшла творчая сустрэча з паэтэсай Валянцінай Гіруць-Русакевіч “Літаратурная гасцёўня”
У рамках Года малой радзімы 9 красавіка ва ўстанове адбылася сустрэча з Валянцінай Францаўнай Гіруць-Русакевіч - членам Саюза пісьменнікаў Беларусі, Саюза пісьменнікаў Саюзнай дзяржавы, уладальнікам дыплома ІІ ступені «Лепшы твор 2011 года» рэспубліканскага літаратурнага конкурсу ў галіне песеннага жанру, лаўрэатам Мінскай абласной прэміі ў галіне літаратуры ў намінацыі «Паэзія» і ў намінацыі «Дзіцячая і падлеткавая літаратура». З 2004 года — кіраўнік народнага літаратурна-мастацкага аб’яднання “Рунь” Валожынскага раённага Цэнтра культуры.Узнагароджана медалём Саюза пісьменнікаў Беларусі «За вялікі ўклад у літаратуру». Прысвоена званне «Ганаровы член Саюза пісьменнікаў Беларусі».
З асаблівай цікавасцю слухалі вучні Валянціну Францаўну, яе шчырыя радкі, прысвечаныя роднай старонцы, маці, дзяцінству, каханню і знаходзілі ў іх… сябе, сугучныя ўспаміны, уласныя пачуцці і перажыванні. Паэтэса быццам абагуліла ў сваіх вершах усё тое, што блізка кожнаму з нас. Яна піша мовай сэрца — нездарма так называецца адзін з яе зборнікаў, — таму яе творы такія зразумелыя і душэўныя.
Дзяўчынку з Міхайлоўшчыны лёс даўно закінуў на Валожыншчыну, аднак яна і сёння з непрыхаваным хваляваннем успамінае родную вёску, празрыстае люстэрка Клявы, у якой лавілі рыбу, знаёмыя да дробязяў лясныя абшары, што адорвалі маленькіх ягаднікаў-грыбнікоў.
Ёсць мясціна, што ў сэрцы лашчу я,
Скуль жыццё маё ўзышло:
Роднай вёсачцы на Ашмяншчыне
Мой дачэрні зямны паклон.
Радзіме Валянціна Францаўна ўдзячна не толькі за светлыя ўспаміны, але і за крылы творчасці, за цудоўную беларускую мову, без якіх немагчыма ўявіць паэзію Гіруць — Русакевіч.
Валянціна Францаўна ахвотна адказвала на пытанні, чытала вершы на тэмы, што падказвалі ўдзячныя слухачы, дзялілася самым патаемным. І здавалася, няма ніякай дыстанцыі паміж вучнямі і уганараванай творцай, бо яднае іх адна зямля, імя якой Ашмяншчына.
